Siema! ;) Wielkie przygotowania czas zacząć! Począwszy od poloneza,poprzez bal i skączywszy na części artystycznej. Od dzisiaj wszystko co będzie się działo do tego wydarzenia będzie komentowane,gromadzone i obserwowane tutaj! Tuutaj! :)
Zaczynamy!
Działanie pierwsze - Polonez.
Próba pierwsza! A to dopiero pierwsza część całego tańca. Żałujcie,że nie widzieliście reszty ;) Jako obserwator zdziwiłam się,że tak szybko można ogarnąć tak wiele kroków i na dodatek prowadzić całą grupę! ;)
A tu już próba generalna!
Wyglądali pięknie.
Działanie drugie - Bal.
Pozostawiamy to głównie rodzicom,ale.. czy muzykę i dekoracje też zostawiamy na ich głowie? Nieee ;) Nie zgadzam się :D Dlatego znaleźć najlepsze kawałki do tańca,przeszukać dom i wyczarować dyskotekowe kule i musimy się bawić po prostu rewealcyjnie!
Działanie trzecie - Część artystyczna.
I przy tym zatrzymamy się trochę dłużej :) Powstał już scenariusz i możecie przeczytać go już poniżej :
,,Cofnij zegar’’
(Z końca sali wbiegają pojedynczo (obecni) nauczyciele (po usłyszeniu ich nazwiska) i zajmują miejsce w ławce ( w tle leci melodia ,,Price Tag’’).
Gdy wszyscy (obecni) nauczyciele zajmą miejsce, wbiega z końca sali (niedoszła, ale kto wie ;)) wychowawczyni.
Wychowawczyni : Dzień dobry! Przepraszam bardzo za spóźnienie!
Uczniowie : Dzień dobry!
Uczennica Agnieszka Ruta : Oooj co się stało, że znowu się pani spóźniła?
Wychowawczyni : O jeszcze raz przepraszam! Ale tym razem to nie była moja wina! Wszystko przez moją młodszą siostrę! Niby dorosła kobieta, a żeby takie rzeczy wyprawiała! Pokłóciłyśmy się, a później zamknęła mnie na klucz w domu! Całe szczęście, że doszłam do Was na lekcje.
Uczeń Mariusz Bojanowski : A można wiedzieć o co się panie pokłóciłyście? Może o porcję śniadania?
Wychowawczyni : Niee, o coś głupszego! O gumkę do włosów! Ale już nieważne, nieważne. Moi drodzy dzisiejsza lekcja będzie luźniejsza i jej tematem będą plany na waszą przyszłość. Otóż. Jesteście teraz w III klasie gimnazjum i czas na pewne kroki, plany. Mam nadzieję, że się nimi podzielicie, a na dzisiejszej lekcji będą również inni nauczyciele. Widzicie jak się o was troszczą J I wprost nie mogą się doczekać waszych opinii. Ale jeszcze sprawdzę obecność :
1.Mariusz Bojanowski
2.Gabriela Chodorek
3.Paweł Gajda
4.Agnieszka Franczak
5.Mariola Gałkiewicz
6.Agnieszka Grobelna
7.Aleksandra Jaworska
8.Agnieszka Jedynak
9.Jacek Kacprzak
10.Halina Karbowniczak
11.Sylwia Kryczka
12.Leszek Kudra
13.Monika Łoboda
14.Emilia Nowacka
15.Ewa Obiała
16.Agnieszka Pokorska
17.Jolanta Rogala
18.Agnieszka Ruta
19.Edyta Waprzko
20.Beata Ways
21.Dagmara Wieczorek
22.Elżbieta Wira
23.Grażyna Żabka
Wychowawczyni : O wszyscy w komplecie, świetnie! ( w między czasie przychodzą nauczyciele, czyli obecni uczniowie ) To usiądźmy wygodnie i otwórzmy się na wspólną rozmowę. Kto pierwszy opowie o swoich planach na po gimnazjum? Hmm.. (patrzy w dziennik) To może Agnieszko (p.Grobelna) Ty zaczniesz?
Uczennica Agnieszka Grobelna : Ooj.. moim marzeniem jest być muzykiem! Czuję, że to będzie moja droga i już jestem pewna, że wkroczę do liceum muzycznego.
Nauczyciel od biologii : To Agnieszko życzę Ci żeby Twoja droga muzyczna była owocna! A co dziecko kochane najbardziej lubisz robić?
Uczennica Agnieszka Grobelna : Grać na instrumentach!
Nauczyciel od angielskiego : Przepraszam, jeśli mogę się wtrącić. Ja na dzisiejszą lekcję przygotowałem kilka ciekawych materiałów, myślę, że to jest dobry moment, żeby je pokazać. Bo Agnieszko tak szukałem w Internecie ciekawych występów muzycznych i znalazłem podobną kobietę do Ciebie! Gra równie dobrze na pianinie jak Ty. Jeśli chcecie to zaraz włączymy (nauczyciel szuka w torbie filmików i włącza nagranie).
Wszyscy uczniowie : Woooooooow jak nasza Agnieszka!
Nauczyciel od muzyki : A czy nikt z was nie myślał na poważnie o byciu tancerzem? Beatko Przecież Ty tak pięknie tańczysz! (wskazuje na siedzącą w ławce p.Ways) W naszej szkole przecież mamy grupę taneczną! Trzy zdolne dziewczyny, co prawda w pierwszych klasach, ale gdybyście chcieli mogą Was czegoś nauczyć. Jeszcze nie jest za późno! Zaraz do nich zadzwonię. (dzwoni do Agnieszki, która jest na publiczności z dziewczynami) Agnieszka? Słuchaj słoneczko do 30 na lekcję zapraszam Cię z dziewczynkami! Musicie rozruszać towarzystwo!
Agnieszka Marchewczyńska : Proszę pana, ale my teraz oglądamy przedstawienie!
Nauczyciel od muzyki : Ale mnie to nie interesuje. Jesteście niezbędne! Także zapraszam!
Agnieszka Marchewczyńska : Dobrze już dobrze, biegniemy!
Nauczyciel od muzyki : A teraz kochani proszę wychodzimy z ławek i tańczymy! (krótki taniec Agnieszki, Oliwi, Marty z uczniami)
(przedstawieniowi nauczyciele biją brawa! I są zachwyceni)
Nauczyciel od muzyki : Wow co za szaleństwo! To może teraz ktoś z was skusi się iść w tym kierunku.
Wychowawczyni : (patrzy w dziennik) Hmm.. Agnieszko (Ruta) , Ty najczęściej wyliczasz mi spóźnienia, chociaż samej często Ci się to nie zdarza. Ale od dzisiaj będzie pudełeczko i za każde spóźnienie DWA CUKIERY! OO od teraz będzie porządek J Więc bardzo Cię proszę teraz Ty podziel się z nami swoimi planami na przyszłość.
Uczennica Agnieszka Ruta : Ojj.. a czego to ja nie chciałam robić w życiu. Ciągle tu i tam..
Nauczyciel od matematyki : ( wyświetlają się na projektorze zdjęcia p. Ruty z podróży) No dobrze, dobrze.. cudownie! Ale zobacz tylko na te zdjęcia! Tutaj widać Twoją polonistkę! Ah.. jest taka podobna do Ciebie. I powiedz nie przyszło Ci w ogóle żeby robić to co ona? Podróżować!
Uczennica Agnieszka Ruta : Ale właśnie chciałam też dodać o podr..
Nauczyciel od matematyki : Oo, albo nie myślałaś poważnie o śpiewaniu?! Twoja polonistka umie śpiewać i Ciebie kiedyś też mieliśmy okazję posłuchać! I naprawdę nie chcesz się zająć wokalem? Co roku przecież organizowany jest konkurs piosenki angielskiej, ale oczywiście znowu możemy liczyć na młodsze klasy.. Agnieszko! To co Ty chcesz robić w życiu?
Uczennica Agnieszka Ruta : Ale da mi pan dojść do słowa? Jeżeli pan tak bardzo chce to mogę zaśpiewać nawet po angielsku! A udziału nie brałam w tym konkursie bo była za duża konkurencja!
Nauczyciel od matematyki : A więc przyjmij to jako wyzwanie. Bez żadnej konkurencji, oceniania. Tylko Ty i Twój głos! Teraz!
Uczennica Agnieszka Ruta : No nie wiem.. ale skoro pan nalega. Dobrze, jest taka jedna piosenka bliska mojemu sercu. Ale mogę prosić o chórek?
Nauczyciel od matematyki : Ależ oczywiście!
Kilka uczniów z ławki : Ooj na nas nie licz Aga! My nie umiemy śpiewać!
Uczeń Pan Gajda : Aga spoko, ja Cię poratuję. Chodźcie chłopaki, bez gadania!
(śpiewają ulubioną piosenkę pani Ruty)
(brawa)
(uczeń Mariusz Bojanowski wyskakuje z ławki i rzuca się na kolana przed panią Rutą, muzyka przestaje grać, a uczeń ma otwartą buzię i jest w szoku ja pięknie pani śpiewa! Muzyka przestaje grać)
Uczennica Sylwia Kryczka : Eej Leszek a co Ty się tak patrzysz jak krowa na pociąg! Zachwyconego chłopaka nie widziałeś?
Nauczyciel od matematyki : Dobrze! Spokój już w tej chwili! Takie szopki proszę zostawić na później!
Nauczyciel od sztuki : Oj nie, nie. Takiej ekspresji nie wolno hamować! Głośno Mariusz powiedz co czujesz! Ale proszę Cię..może jednak wstań z tej zimnej podłogi?
Uczennica Agnieszka Ruta : Ale,ale… ja właściwie jeszcze nie powiedziałam co chce robić w życiu. Więc może lepiej wróćmy do tego!
Nauczyciel od matematyki : O bardzo dobry pomysł! Mariusz! W tej chwili do ławki! I puść wreszcie Agnieszkę!
Uczennica Agnieszka Ruta : Więc ja myślę, że już jestem pewna swojej decyzji i chcę być..
Uczeń Mariusz : Stooooop! Agnieszko! Odpowiedz mi tylko na jedno pytanie! (melodia z ‘’Do dzwonka’’; uczeń śpiewa : ,, Od dawna chciałem Ci to powiedzieć, że bardzo lubię Ciebie! Zostańmy przyjaciółmi i jedźmy na kolonie!!’’
Uczennica Agnieszka Ruta : (chwila zastanowienia, zasmucenia) Mariuszek.. ale.. ja już jadę z rodzicami..do Powidza.
Uczeń Mariusz : Oo nie! Łamiesz mi serce! (zapłakany Mariusz ucieka ze sceny)
(nauczyciel od matematyki klaszcze w ręce ironicznie)
Nauczyciel od matematyki : Brawo, brawo. Tak zranić Agnieszko kolegę. A Ty Mariusz! Musisz wziąć się w garść! (zwraca się w stronę ucznia, który jest za kurtyną) A teraz Agnieszko wróćmy do wcześniejszej rozmowy. Tyle osób czeka na Twoje plany, a Ty unikasz odpowiedzi.
Uczennica Agnieszka Ruta : Nie wiem czy pan zauważył, ale próbuję do tego dojść od kąt weszłam do tej Sali. Pragnę być!
(drrrrrrrrrr dzwonek na przerwę, bardzo długi i głośny)
(wszyscy uczniowie patrzą na zegarki)
Uczennica Grażyna Żabka : Ojej..Długo jeszcze będzie dzwonił?
Uczennica Edyta Waprzko : No kurde, do ubikacji mi się chce!
Uczeń Kacprzak : Elo, a do mnie dziewczyna dzwoni.
(dzwonek przestaje dzwonić wszyscy wybiegają z sali)
Wychowawczyni : Halo! Halo! Kochani proszę wrócić na miejsca! Domyślam się, że może się Wam bardzo spieszyć i uwierzcie, że mi jeszcze bardziej! Ał.. (trzyma się za ząb) No widzicie różne potrzeby ludzie mają…aaaaał! Ale mimo wszystko jestem tutaj z Wami. Dlatego proszę wyjątkowo jeszcze porozmawiajmy. Ah.. już nie pamiętam na czym nawet skończyliśmy. Ale dobrze. Może ktoś inny nam teraz opowie o swoich planach?(patrzy w dziennik) O! Emilka Nowacka!
Dyrektor : O to nasze ambitne dziecko. Wszędzie jej pełno i z pasją działa w szkole. Emilka pewnie chce być dyrektorem tak jak ja? Hmm..??
Uczennica Emilka Nowacka : O nie proszę pana.. ja swoją przyszłość wiążę jedynie ze sztuką! Chcę być artystką!
Uczennica Gabrysia Chodorek : Oh ja też marzę o byciu artystką!
Uczennica Halina Karbowniczak : Co to znaczy artystką?
Uczennice Emilka Nowacka i Gabrysia : Hm.. możemy prosić o jakieś stołki? Pokażemy Wam.
(coś lepią,malują,sklejają)
Nauczyciel od polskiego : Oj widać, że mają dziewczyny talent! Jednoznacznie!
(pani Agnieszka Ruta trzyma rękę w górze, ale wychowawczyni nie zauważa)
(wychowawczyni naradza się z innymi nauczycielami)
Wychowawczyni : A tak między nami widzicie kogoś z tych tu wszystkich w roli nauczyciela?
Nauczyciel od niemieckiego : O Agnieszka się zgłasza! Chyba ona jest chętna! Haha
Nauczycielka od matematyki : Oj przepraszam bardzo, może to nie jest odpowiedni moment, ale przypomniało mi się, że Ewa Obiała jeszcze nie zaliczyła zadań! Proszę załatwimy to raz dwa. Zapraszam do tablicy i wykonaj obliczenia.
Uczennica Ewa Obiała : Ale ja nie wiem czy to jest dobry pomysł. Poza tym dzisiejsza lekcja jest taka luźna, czemu muszę przy wszystkich robić te obliczenia? O wiele bardziej wolałabym być aktorką.
Nauczycielka od matematyki : Ale ja nie będę dyskutować!
(uczennica Agnieszka Ruta cały czas trzyma rękę w górze)
Uczennica Ewa Obiała : Ale czemu wszyscy mogą mówić o swoich planach, a ja właśnie teraz muszę się uczyć?
(uczniowie trzymają Ewę i namawiają, żeby usiadła i nie kłóciła się z panią)
(nauczyciele namawiają matematyczkę żeby teraz odpuściła uczennicy)
(uczennica Ewa wychodzi z ławki i idzie w stronę matematyczki, a matematyczka w stronę uczennicy – w zwolnionym tempie, w tle muzyka; obie wyciągają swoją broń; Nauczycielka dziennik i długopis, Ewa Obiała wskazuje palcem na koleżankę Agnieszkę Rutę)
Nauczycielka od matematyki : No zobaczymy kto wygra tę nudną konwersację. Ja mam dziennik i mogę wpisać uwagę, a Ty?
Uczennica Ewa Obiała : A ja mam Agnieszkę! Aga pewnie już boli Cie ta ręka od trzymania! Ale powiedz w końcu co Ty chcesz robić w życiu!
Uczennica Agnieszka Ruta : Noo..noo ja chciałam tyko powiedzieć, że jestem już prawie przekonana, że chcę być prawnikiem!
Uczennica Ewa Obiała : Haaaaa! Widzi pani! Ja mam przy sobie prawniczkę. Ciekawe co na tę ‘’nudną konwersację’’ powie regulamin ;>
Uczennica Agnieszka Ruta : (szuka w plecaku) O mam! A więc w moim dzienniczku jest zapisane, że ,, Uczeń może przyjść do tablicy kiedy ma na to ochotę, nikt nie może na niego krzyczeć i straszyć uwagami’’
Nauczycielka od matematyki : Proszę mi pokazać ten regulamin. (czyta z niedowierzaniem) No po prostu niemożliwe! I Wy wszyscy tez macie tak zapisane?
(wszyscy pokazują regulaminy WIELKIMI DRUKOWANYMI LITERAMI)
Uczennica Agnieszka Ruta : Hm.. ten numer regulaminu to jeszcze nic. Proszę posłuchać tego ,, Uczeń robi to co chce’’
Uczniowie : A my chcemy teraz zaśpiewać dla Was wszystkich!
(śpiewają pożegnalną piosenkę)
(pod koniec piosenki uczniowie biorą kwiatki i idą do przedstawieniowych nauczycieli i wręczają kwiatki)
Uczeń Leszek Kudra : Prosimy to dla Was kwiatki, za ten trud. I te kwiatki to tak właściwie już na zakończenie roku bo w sumie nas nie będzie.
Nauczycielka od historii : Ale dzieci jak to Was nie będzie? Na swoim własnym zakończeniu?!
Uczennica Agnieszka Pokorska : No tak w pewnym sensie, ale było bardzo miło.
(uczniowie kierują się w stronę publiczności, a dokładnie w stronę obecnych nauczycieli)
Uczennica Jolanta Rogala : Na pewno zapamiętamy powiedzonka, krzyki i zasady pewnych nauczycieli.
Uczennica Dagmara Wieczorek : A kochani nauczyciele! O waszych twarzach na pewno nie zapomnimy! Bo nawet jeśli nie z lekcji, ze szkoły to chociaż po dzisiejszym pokazie zdjęć!
Uczennica Agnieszka Jedynak : Ahh.. a niektórzy z nauczycieli dawali nam takie fory. Niczym przyjaciele.
Uczennica Mariola Gałkiewicz : Ale musisz przyznać, że te ‘’zimne prysznice’’ od niektórych też nam dobrze zrobią.
Uczennica Ela Wira : haha chyba Tobie! To znaczy chciałem powiedzieć, zrobią na pewno dobrze, ale jeszcze o tym nie wiemy. Ale jak obudzimy się za kilkanaście lat myślicie drodzy nauczyciele, że Wasze ‘’kazania’’ nam się nie przypomną? Dzięki Wam za wszystko!
(uczniowie ustawiają się w jednej linii i kłaniają krzycząc DZIĘKUJEMY ZA WSZYSTKO!)
(zbiegają ze sceny przez środek sali i zostają przedstawieniowi nauczyciele; rozmawiają jeszcze pomiędzy sobą i też wychodzą przez środek)
Nauczyciel od historii : Ale tak naprawdę nikt z nich nie miał w planach byciem nauczycielem.. przynajmniej o tym nie mówili..
Nauczyciel od geografii : Spokojnie (pociesza historyczkę) jeszcze nawet nie wiedzę co im szykuje los. Hyhy!
(pusto na scenie ; Jeszcze raz wbiegają wszyscy aktorzy na scenę i się kłaniają)
Domyślam się,że czytanie scenariusza właśnie tutaj nie jest najprzyjemniejsze.. uciekające i zlewające się ze sobą literki Ale jest to miejsce gdzie scenariusz ujrzał światło dzienne i jest dostępny po prostu dla wszystkich! Jeśli macie ochotę podajcie maile,służę wysłaniem :) A jeśli chodzi o sam scenariusz.Mam nadzieję,że zrozumieliście zamysł? ;) A dla tych,którzy mają z tym problem - ,,Cofnij zegar'' czyli nasi nauczyciele powracają do czasów gimnazjum,wychowawcy wszystkich obecnych trzecich klas opowiadają o swoich planach na przyszłość ( tak,to były ich jak najbardziej prawdziwe plany ;)), a morał tej ''bajki'' - nauczyciele też byli młodzi i niekoniecznie chcieli być nauczycielami, bo tak naprawdę w dzisiejszych czasach jest to niewdzięczny zawód,dlatego doceńmy ich ciężką pracę. Przynajmniej tych u których ta praca jest naprawdę widoczna.
Haah! Mam wrażenie,że z tego przedstawienia wyjdzie nam musical! :) Taniec,śpiewy i Wasza gra aktorska...na którą czekam z niecierpliwością :) Ale mam nadzieję,że nie będziecie dużo marudzić na próbach,bo jako reżyser będę bardziej niż wymagająca :) I powiedzcie,że choć troszkę podobają się Wam te wypociny? ;) A jeśli chodzi o podział ról. To jeszcze przed nami :) Jeśli komuś szczególnie zależy na konkretnej roli będziemy brać wszystko pod uwagę,a jeśli komuś naprawdę na tym nie zależy nie ma ambitnych planów na to przedstawienie małych rólek nie brakuje,a Pati ma swoje typy już do wszystkich ról! :) Próby :
